Ten rodzaj otępienia jest samoistną chorobą. Jednak jej objawy mogą znamionować zarówno otępienie jak i wskazywać na parkinsonizm. Ciałami Lewy-ego określa się złogi alfa-synukleiny w obszarze wewnątrzkomórkowym kory mózgu płata ciemieniowego i skroniowego oraz w układzie limbicznym. Tworzenie złogów prowadzi do obumierania komórek mózgu (neuronów) a w rezultacie niedoboru acetylocholiny i zaburzenia funkcji poznawczych.
Otępienie z ciałami Lewy-ego występuje u 10-20% chorych na wszelkiego rodzaju otępienia. Do osiowych objawów należą zaburzenia poznawcze o charakterze falującym, halucynacje wzrokowe oraz zespół parkinsonowski.
Ponadto występują zaburzenia postawy i równowagi ciała, czynności wykonawczych, a także zaburzenia uwagi i koncentracji. Często występującymi objawami są też zaburzenia przestrzenno-wzrokowe oraz świadomości, zubożenie ruchów, cicha mowa, omdlenia, utraty równowagi, upadki, urojenia, oraz depresja. Chorzy cechują się często dużą nadwrażliwością na neuroleptyki i występują u nich zaburzenia snu związane z fazą REM.
Otępienie z ciałami Lewy-ego charakteryzuje się postępującym przebiegiem i trwa kilka lat.
Diagnostyka tego rodzaju otępienia oparta jest na dokładnym wywiadzie, badaniu neurologicznym, testach psychologicznych (łączenie punktów, rysowanie figur, testy komputerowe), badaniach neuroobrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny), a także badaniu czynnościowym przy pomocy pozytronowej tomografii komputerowej (PET) oraz emisyjnej tomografii pojedynczego fotonu (SPECT). Badania wykazują obniżenie metabolizmu w okolicy czołowej i zwojach podstawy mózgu. Ostateczne potwierdzenie choroby dostarczają dane histopatologiczne badanych wycinków mózgu. Można je jednak wykonać jedynie pośmiertnie.
Leczenie otępienia z ciałami Lewy-ego polega na łagodzeniu objawów i obejmuje stosowanie inhibitorów acetylocholinesterazy (rywastygmina), które powodują stymulację receptora dla acetylocholiny. Acetylocholina będąc neuroprzekaźnikiem przesyła informacje pomiędzy komórkami mózgu, co jest warunkiem jego prawidłowego funkcjonowania (przy szczególnym uwzględnieniu procesów zapamiętywania i pamięci).
Stany psychotyczne leczy się neuroleptykami (szczególnie olanzapiną i risperidonem). Leczenie depresji polega na przyjmowaniu inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) (np. srtralina). Leczenie L-dopą (prekursor dopaminy) pozwala zmniejszyć zaburzenia ruchowe.
