Drgawki są to gwałtowne mimowolne skurcze mięśni, określane dawniej konwulsjami. Objawy te mogą towarzyszyć wielu chorobom, ale charakterystyczne są dla uogólnionych napadów padaczkowych, tężca, zatruć, zaburzeń metabolicznych, niedotlenienia ośrodkowego układu nerwowego, spadku poziomu cukru. Skurcze mięśni mogą również wystąpić podczas wysokiej gorączki, gdy przekracza ona 40 stopni C. Konwulsje są zazwyczaj powodowane nadpobudliwością mózgu lub rdzenia kręgowego.
Z medycznego punktu widzenia wyróżnia się dwa rodzaje napadów drgawkowych:
– Drgawki kloniczne, przebiegają zazwyczaj bardzo gwałtownie, lecz są krótkotrwałe. Tego rodzaju drgawkom towarzyszą ruchy klatki piersiowej. Choremu podczas ataku konwulsyjnego może przydarzyć się mimowolne oddanie moczu a nawet stolca.
– Drgawki toniczne trwają zdecydowanie dłużej i są silniejsze od klonicznych. Podczas ataku tonicznego chory może mieć mocno zaciśnięte zęby, zgięte kończyny w łokciach, wyprostowany kręgosłup i dolne kończyny. Drgawkom tonicznym może towarzyszyć: zatrzymanie oddechu, znieruchomienie gałek ocznych, oraz utrata przytomności.
W razie wystąpienia napadu drgawek należy:
– zabezpieczyć chorego przed wtórnymi obrażeniami, poprzez ułożenie go poziomo na miękkim podłożu,
– zabezpieczyć przed pokaleczeniem zębami warg i języka,
– ułożyć chorego na boku w tzw. pozycji bezpiecznej, a nie na wznak, aby zapobiec zapadaniu się języka.
Nie jest wskazane wkładanie w usta chorego jakichkolwiek ciał obcych.
Opisane objawy, zwłaszcza gdy stwierdza się ich nawroty wymagają pilnej wizyty u lekarza neurologa, który w drodze wywiadu i specjalistycznych badań ustali przyczyny dolegliwości. Prawidłowo postawiona diagnoza pozwoli na podjęcie skutecznego leczenia.
