Depresja reaktywna stanowi reakcję na konkretne traumatyczne wydarzenie życiowe pacjenta. Może być spowodowana miedzy innymi śmiercią bliskiej osoby, lub zerwaniem związku. Dlatego obecnie częściej się używa nazwy: reakcja na ostry stres. Dla odróżnienia obniżony nastrój związany ze zmianą sytuacji życiowej, np. przejściem na emeryturę, zwolnieniem z pracy nazywamy zaburzeniami adaptacyjnymi. Zarówno podczas reakcji na stres jak również w zaburzeniach adaptacyjnych zaostrzają się zwykle choroby przewlekłe, na które leczy się pacjent. Zatem może się zwiększyć częstość migrenowych bólów głowy, nasilić ból kręgosłupa, wystąpić wahania ciśnienia tętniczego itd. Dla odróżnienia od depresji endogennej nie stwierdza się poczucia winy i urojeń.
Nietypowa, przedłużona reakcja żałoby trwa na ogół do kilku miesięcy, po czym stan emocjonalny powoli wraca do normy. Choć depresja reaktywna nie wymaga w zasadzie leczenia, to jej bardzo dotkliwe i bolesne dla pacjenta objawy powinno się łagodzić psychoterapią, a w niektórych przypadkach- lekami przeciwdepresyjnymi.
