Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna opiera się na prawie indukcji elektromagnetycznej Faradaya mówiącego o tym, że zmiana natężenia prądu płynącego w jednej cewce może wywołać za pośrednictwem pola magnetycznego przepływ prądu w drugiej cewce. W przypadku TMS powstaje prąd indukowany w środowisku jonowym, jakim jest tkanka nerwowa. Zaletą badania lub zabiegu jest bezbolesność, bezinwazyjność oraz brak wywoływania efektu drgawkowego. Do praktyki klinicznej technika TMS została wprowadzona w 1985 r. Pierwotnie była to metoda diagnostyczna mająca zastosowanie w neurologii. W okresie późniejszym TMS stała się cennym narzędziem w podstawowych badaniach neurofizjologicznych, neuropsychologicznych, psychiatrycznych oraz klinicznych.
W Poradni neurologicznej i pracującej na jej rzecz Pracowni Stymulacji Magnetycznej przy CCN „SALUS” wdrożona została do badań i zabiegów kolejna aparatura. TMS – transcanial magnetic stimulation, czyli przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) jest jedną z najnowszych technik fizykalnego leczenia mających zastosowanie w neurologii i psychiatrii. Jest to metoda nieinwazyjnej i bezbolesnej stymulacji układu nerwowego. W praktyce klinicznej znajduje zastosowanie głównie jako stymulacja kory ruchowej i pozwala na oznaczanie takich parametrów, jak ruchowy potencjał wywołany, centralny ruchowy czas przewodzenia i ośrodkowy okres ciszy. Chorobami, w których wartość diagnostyczna stymulacji magnetycznej jest udokumentowana to mielopatia, stwardnienie zanikowe boczne i stwardnienie rozsiane, a także choroby neurodegeneracyjne uwarunkowane genetycznie oraz urazy rdzenia kręgowego.
NAJCZĘSTSZE WSKAZANIA DO BADAŃ I ZABIEGÓW
SCHORZENIA KRĘGOSŁUPA I NERWÓW
- Ostry – przewlekły ból odcinka lędźwiowo-krzyżowego (lumbago)
- Rwa kulszowa (ischialgia)
- Spondyloza (zmiany zwyrodnieniowe kręgów)
- Ból odcinka szyjnego
- Uszkodzenie nerwów obwodowych
ZABURZENIA UKŁADU MIĘŚNIOWO-SZKIELETOWEGO
- Zmiany zwyrodnieniowe stawów
- Reumatoidalne zapalenie stawów
- Bark zamrożony (ograniczenie ruchów wskutek zmian zapalnych lub zwyrodnieniowych)
- Zespoły przeciążeniowe
- Stany pourazowe
- Osłabienie/zanik mięśni
ZABURZENIA UKŁADU MOCZOWO-PŁCIOWEGO
- Nietrzymanie moczu
- Ostre/przewlekłe bóle uroginekologiczne
- Dysfunkcje seksualne
- Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego
- Regeneracja poporodowa
- Wzmocnienie mięśni dna miednicy
- Rehabilitacja po prostatektomii
