Badanie perymetryczne
Perymetria – pod ta nazwą kryje się badanie pola widzenia, czyli przestrzeni, którą widzimy bez poruszania gałką oczną. Jego celem zarówno w neurologii jak i okulistyce jest wykrycie ewentualnych ubytków w polu widzenia. Jeśli pole widzenia jest prawidłowe, możemy mieć pewność, że siatkówka odbiera wrażenia wzrokowe na całym swoim obszarze, oraz że nerw wzrokowy prawidłowo przewodzi obraz. Jest także dowód, że płaty potyliczne kory mózgowej funkcjonują właściwie. W takim wypadku zbędnym staje się bardziej szczegółowe badanie, jakim jest w neurologii badanie Potencjałów wzrokowych.
Wyróżnia się dwa rodzaje perymetrii – kinetyczną i statyczną. Ich uzupełnieniem jest kampimetria.
W metodzie kinetycznej punkt przemieszcza się w czasie badania, a w metodzie statycznej – pojawia się i znika. W metodzie statycznej siła sygnału ulega zmianie, jedne bodźce świetlne wydają się bardzo silne, inne na granicy dostrzegalności, co z kolei powoduje, iż Pacjent nie jest pewien, czy widział błysk, czy też nie.
Wskazania do perymetrii
Często badanie przeprowadza się, głównie w okulistyce, aby zdiagnozować lub monitorować jaskrę lub małą ostrość widzenia.
W neurologii odgrywa ono znaczącą rolę, gdyż jest pomocne w ocenie chorób nerwu wzrokowego, może sugerować guzy wewnątrzczaszkowe, a także schorzenia siatkówki (odwarstwienie, zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem). Bywa też pomocne w razie wystąpienia nadciśnienia tętniczego oraz w diagnostyce bólów głowy nieznanego pochodzenia.
Na badanie kierowane są przez specjalistę lub powinny zgłaszać się osoby, które nie widzą czegoś, patrząc przed siebie, lub nie widzą czegoś z boku pola widzenia i aby to objąć wzrokiem, muszą obrócić głowę.
Badanie to nie jest wskazane u dzieci, osób z niedostatkami intelektualnymi i u osób starszych z zaburzeniami orientacji, ponieważ wymaga ono skupienia i współpracy z przeprowadzającym badanie.
Przygotowanie do badania
Badanie nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań. Wskazane jest tylko, by pacjent był spokojny i wypoczęty, aby mógł się skupić i współpracować z osoba przeprowadzającą badanie. Na badanie warto zabrać z sobą okulary do czytania.
Badanie pola widzenia jest nieinwazyjne i bezbolesne. Oko nie jest dotykane, niemożliwe więc staje się jego podrażnienie czy uszkodzenie. Po przeprowadzeniu badania pacjent nie powinien odczuwać żadnych dolegliwości.
Na czym polega badanie
Pacjent zasiada przed aparatem zwanym polomierzem lub perymetrem, patrząc w ekran prawym lub lewym okiem, sygnalizując za pomocą przycisku względnie słownie moment pojawienia się w jego polu widzenia świetlnego punktu.
W ten oto sposób powstaje osobna dla każdego oka mapa pola widzenia. Nanoszone są na nią punkty, które pacjent zobaczył, a także te, które nie były dla niego widoczne i na które nie zareagował, co sugeruje ubytek w jego polu widzenia.
Wynik badania przedstawia się w formie graficznej – w postaci map graficznych ze
wskazanymi ubytkami oraz stopniem ich nasilenia. Badanie należy po pewnym czasie powtórzyć. Uważa się, że dopiero drugie lub trzecie daje wiarygodny wynik, ponieważ pacjent już nauczył się, jak prawidłowo reagować na dostrzegane sygnały świetlne. Badane zajmuje 10-15 minut.
